Rewitalizacja Parku Idzikowskiego we Wrocławiu

Park Idzikowskiego na osiedlu Gądów we Wrocławiu wkracza w nowy etap – po opracowaniu projektu przez zespół Ikropka w 2022 roku, przestrzeń o powierzchni 9 hektarów zbliża się do realizacji. Projekt, ujęty w ramach rewitalizacji terenów zdegradowanych działalnością przemysłową, stanowi próbę redefinicji parku miejskiego jako miejsca regeneracji nie tylko dla ludzi, ale również dla ekosystemów. Punktem wyjścia stał się dogłębny namysł nad charakterem miejsca i jego naturalnym potencjałem – zespół projektowy nie narzuca form, lecz wydobywa z krajobrazu jego ukryte walory. To podejście opiera się na obserwacji sukcesji przyrodniczej i analizie lokalnych procesów biologicznych, wpisując projekt w nurt tzw. czwartej przyrody, czyli spontanicznie rozwijających się ekosystemów miejskich.

Zasady projektowania regeneracyjnego i retencyjnego

Jednym z kluczowych aspektów koncepcji jest przyjęcie zasad projektowania regeneracyjnego, które zakłada odbudowę zdolności środowiska do samoregulacji i rozwoju. Tereny pokryte dotąd nawierzchniami nieprzepuszczalnymi zostaną częściowo rozszczelnione, co umożliwi naturalną infiltrację wody do gruntu. System retencji wodnej, oparty na wykorzystaniu istniejących obniżeń terenu oraz zaprojektowanych niecek i rowów, będzie wspierał małą retencję oraz tworzył warunki sprzyjające różnorodności biologicznej. Projekt uwzględnia także rozwiązania z zakresu gospodarki obiegu zamkniętego – materiały i zasoby zostaną wykorzystane z poszanowaniem cyklu życia produktów, a elementy zdemontowane z przestrzeni poprzemysłowej znajdą nowe funkcje w parku.

Zobacz też: Rozstrzygnięcie konkursu na przebudowę ulic Starej Pragi

Przestrzeń wspólna dla ludzi i innych gatunków

Nowa odsłona parku to odpowiedź na wyzwania współczesnych miast: zmiany klimatyczne, utratę bioróżnorodności i deficyt zielonych przestrzeni dostępnych dla wszystkich użytkowników. Projekt zakłada tworzenie przestrzeni nie tylko rekreacyjnych, lecz także edukacyjnych i przyrodniczych – wśród nich znajdą się enklawy dla zapylaczy, siedliska dla ptaków i nietoperzy oraz mikrohabitaty dla drobnych organizmów glebowych. Przestrzeń została zaprojektowana w sposób inkluzywny, otwarty na różnorodne potrzeby – od stref cichej kontemplacji po miejsca aktywności społecznej. Ścieżki, polany, strefy retencji i układy nasadzeń tworzą spójną strukturę przestrzenną opartą na szacunku dla miejsca, jego historii i żywej tkanki przyrody.

Obecnie projekt wchodzi w fazę realizacji – ogłoszono przetarg na wykonawcę prac budowlanych, którego celem jest wdrożenie wypracowanych założeń w terenie. Termin składania ofert mija 15 lipca 2025 roku, a jego rozstrzygnięcie pozwoli na rozpoczęcie właściwych działań wykonawczych w najbliższych miesiącach. To krok milowy w procesie przekształcania zdegradowanego terenu w wartościową przestrzeń społeczną i przyrodniczą.