Przebudowa Palmiarni Poznańskiej z troską o kolekcję i klimat

Palmiarnia Poznańska, jedna z najstarszych i najbardziej znaczących placówek tego typu w Europie, przygotowuje się do kompleksowej przebudowy, której celem jest nie tylko poprawa stanu technicznego obiektu, ale przede wszystkim ochrona wyjątkowego zbioru roślin egzotycznych. Planowane prace obejmą 10 pawilonów ekspozycyjnych, w których zgromadzono ponad 1100 gatunków flory pochodzącej z różnych stref klimatycznych. Modernizacja zapewni odpowiednie warunki siedliskowe dla wrażliwych okazów, takich jak sagowiec australijski, oliwka europejska z okresu międzywojennego czy wiktoria królewska – największa roślina pływająca hodowana w Polsce.

Kluczowe znaczenie ma tu dostosowanie infrastruktury do specyficznych wymagań roślin egzotycznych – przebudowa systemu ogrzewania, wprowadzenie zautomatyzowanego sterowania mikroklimatem oraz nowoczesnego oświetlenia mają zagwarantować stabilność warunków wewnętrznych. Wymiana oszklenia pawilonów zwiększy dostęp światła dziennego, a jednocześnie ograniczy straty ciepła, co wpłynie korzystnie na kondycję roślin i energooszczędność całego obiektu. Proces projektowy odbywa się z uwzględnieniem zarówno aktualnych norm budowlanych, jak i rygorystycznych zaleceń konserwatorskich.

Zrównoważona retencja i błękitno-zielona infrastruktura

Integralnym elementem przebudowy będzie wprowadzenie kompleksowych rozwiązań z zakresu błękitno-zielonej infrastruktury. Zakłada się rewitalizację zieleni wokół palmiarni z zastosowaniem nasadzeń odpornych na warunki miejskie oraz zwiększenie retencji wody dzięki odpowiednio zaprojektowanej warstwie przepuszczalnego gruntu. Tego typu działania nie tylko poprawią estetykę terenu i komfort mikroklimatyczny, ale także będą sprzyjać lokalnej bioróżnorodności.

Dobór gatunków roślin będzie opierał się na zasadach funkcjonalnej kompozycji przyrodniczej – z uwzględnieniem potrzeb zapylaczy, retencji opadowej i stabilizacji gleby. Roślinność niska, krzewiasta i drzewiasta ma współtworzyć przestrzeń wspólną parku Wilsona, zapewniając płynne połączenie między historyczną zabudową a przyrodniczym otoczeniem obiektu. Zieleń ma pełnić nie tylko funkcję dekoracyjną – projekt kładzie nacisk na aspekty edukacyjne i środowiskowe, stwarzając przestrzeń do nauki, obserwacji i regeneracji.

Zobacz też: Szkoła pełna zieleni - łódzkie Wiskitno stawia na przyrodę

Ogród botaniczny jako część dziedzictwa kulturowego

Status ogrodu botanicznego, jaki posiada Palmiarnia od 2009 roku, nakłada na inwestycję szczególne zobowiązania w zakresie ochrony zasobów przyrodniczych i kulturowych. Projekt realizowany będzie z zachowaniem zabytkowego układu urbanistycznego dzielnicy Łazarz i w bezpośrednim dialogu z Miejskim Konserwatorem Zabytków. Współczesne interwencje architektoniczne, takie jak przebudowa wejścia głównego, modernizacja kawiarni i budynku akwarium, podporządkowane są zasadzie poszanowania historycznego charakteru miejsca.

Jednocześnie przestrzeń Palmiarni zostanie otwarta na nowe funkcje edukacyjne i naukowe – planowane rozwiązania techniczne, jak wielkokubaturowe zbiorniki dla ryb rzecznych z Ameryki Południowej, mają nie tylko uatrakcyjnić ekspozycję, lecz również rozszerzyć możliwości dydaktyczne instytucji. Dzięki wsparciu z Krajowego Planu Odbudowy i pożyczce o preferencyjnym oprocentowaniu, możliwa będzie realizacja jednego z największych w Polsce projektów modernizacji instytucji przyrodniczej – z zachowaniem tego, co w niej najcenniejsze: żywej kolekcji roślin i miejsca, które przez ponad sto lat współtworzyło zieloną tożsamość miasta. Modernizacja ma się zakończyć w 2030 roku.