Rośliny charakterystyczne dla tworzenia jesiennego klimatu w ogrodzie wyróżniają się przede wszystkim intensywnymi barwami liści oraz różnorodnymi strukturami, które dodają ogrodowi głębi i dynamiki. Jesienią na pierwszy plan wysuwają się krzewy o liściach przebarwiających się na odcienie czerwieni, pomarańczu i złota oraz trawy ozdobne, które swoimi pióropuszami dodają przestrzeni zwiewności. Ważną rolę odgrywają także byliny, kwitnące w późnych miesiącach, jak astry czy chryzantemy, dodające ogrodowi subtelnej, ale barwnej tekstury.

ZOBACZ RÓWNIEŻ: Leśny ogród ze stawem w pobliżu Wapenveld

Kolory i struktury jesiennego ogrodu

Projekt jesiennego ogrodu Aleksandry Pristin charakteryzuje się połączeniem naturalnych form roślinnych z wyraźnie zaznaczonym układem przestrzennym, który sprzyja wypoczynkowi wśród bujnych nasadzeń. Głównym założeniem jest stworzenie przestrzeni, która oddaje zmienność sezonową, z naciskiem na intensywne barwy jesienne oraz różnorodność tekstur. Na pierwszy plan kolorystyczny wybija się trzmielina oskrzydlona, klon palmowy i buki. Rośliny te tworzą wyraziste akcenty kolorystyczne, kontrastując z zielenią roślin wiecznie zielonych. Wiele traw ozdobnych, takich jak miskant chiński i rozplenice, tworzą delikatne, falujące wiechy w odcieniach beżu i srebra. Różnorodność roślin wprowadzono nie tylko na poziomie kolorystyki, ale także w odniesieniu do ich wysokości i pokroju. W ten sposób uzyskano efekt wielopoziomowości, który jest charakterystyczny dla ogrodów naturalistycznych.

Miejsca do wypoczynku w jesiennym ogrodzie

W jesiennym ogrodzie zastosowano technikę kontrastowania roślin o różnych kształtach i strukturach liści. Z jednej strony widać delikatne, drobne kwiaty bylin, takie jak astry, które dodają lekkości rabatom, z drugiej zaś większe, solidne drzewa i krzewy, które nadają przestrzeni stabilności i równowagi. Wyższe drzewa i krzewy tworzą tło, a niższe byliny wypełniają przestrzeń bliżej ścieżek. Ścieżki jesiennego ogrodu zostały zaprojektowane w sposób umożliwiający płynne poruszanie się pomiędzy poszczególnymi strefami. Delikatnie zarysowane linie trawnika tworzą naturalne przejścia, które prowadzą wzrok ku głębi ogrodu. W jesiennym ogrodzie nie brakuje także zacisznych miejsc odpoczynku: drewniane ławki i stoły rozlokowano w najbardziej zacienionych i kameralnych strefach.

Zdjęcia: https://www.facebook.com/photo/?fbid=10231743378464888&set=pcb.10231743591270208

Podoba Ci się nasza działalność ? Postaw kawę dla Grupy Sztuka Architektury!