Tężnia solankowa na placu Hallera to miejsce, które przyciąga mieszkańców Pragi. Bogaty w makroelementy klimat wytwarzany przez tężnię pozwala zaczerpnąć świeżego powietrza w sercu stolicy

Tężnie solankowe cieszą się rosnącą popularnością. Propozycje ich budowy nierzadko wychodzą ze strony mieszkańców, którzy – zmęczeni zanieczyszczonym powietrzem, jakim zmuszeni są oddychać w miastach – chcą poprawić jakość swojego życia na co dzień. Całkiem niedawno w Katowickim parku Zadole powstała tężnia solankowa projektu Modulor Architekci. 

Przykładem innego obiektu, który dobrze spełnia swoją rolę, jest tężnia solankowa na placu Hallera w Warszawie. Tężnia zlokalizowana jest w zachodniej części placu Hallera, w pobliżu studni oligoceńskiej. Pomysłodawcą projektu budowy tężni jest radny Kamil Ciepeńko, zaś sama inwestycja była możliwa dzięki środkom z budżetu partycypacyjnego edycji 2017. Obiekt uruchomiony został w marcu 2018 roku. Wraz z nim na placu Hallera pojawiła się fontanna oraz mała architektura.

Zdrowsze powietrze dzięki tężni

Tężnia, która powstała w obrębie rewitalizowanego placu Hallera, wykonana została w konstrukcji słupowej. Zasilana jest gotową solanką z Zabłocia – wodami reliktowymi ciepłego morza mioceńskiego, które zalegają na głębokości 300-650 m ppt. Znajdująca się w zintegrowanym z obiektem szczelnym zbiorniku woda lecznicza bogata jest w konieczne dla zdrowia minerały, jak jod, wapń, magnez i żelazo, a także cenne mikroelementy – krzem, stron i bor.

Ideą tężni solankowej jest rozbijanie się kropel wody nasyconej w minerały o gałązki tarniny. Ten prosty proces pozwala na wytworzenie mikroklimatu pomagającego w profilaktyce i leczeniu schorzeń górnych dróg oddechowych, nadciśnienia czy alergii. Miejsce umożliwia mieszkańcom wypoczynek i relaks, a przebywaniem w nim pozytywnie wpływa na samopoczucie i zdrowie. Sugerowany czas pobytu w bezpośredniej bliskości tężni to 15-30 minut.

Budowa tężni solankowej

Bryłę tężni stanowi drewniana konstrukcja, pośrodku której znajduje się prostopadłościan obłożony tarniną. Umieszczony jest on na betonowym korycie ściekowym, do którego wpływać będzie woda kapiąca z tarniny. Drewno, które wykorzystane zostało w projekcie, zostało odpowiednio zabezpieczone przed działaniem warunków atmosferycznych oraz solanki. Cała konstrukcja zajmuje powierzchnię 44 m2, zaś jej wysokość to 3,9 m.

 Tężnia na placu Hallera zaprojektowana została w taki sposób, aby nawiązywać do charakteru terenu sąsiadujących obiektów. W związku z tym zdecydowano, aby obiekt utrzymany został w stylistyce modernistycznej. Nie bez znaczenia jest znajdujący się w pobliżu ośrodek zdrowia, którego pracownicy mogą nakłaniać pacjentów do prozdrowotnej aktywności z wykorzystaniem solanki na placu Hallera.

Uzdrowiskowy klimat na Pradze czyli tężnia solankowa na placu Hallera – metryczka projektu

typ projektu: tężnia solankowa

inwestor: Miasto Stołeczne Warszawa

projekt: Dorota Wachowska, Marek Kolasa, Piotr Kurpienik

realizacja: 2018

lokalizacja: pl. Hallera, Warszawa

projektowana powierzchnia: ok. 5000 m2

Podoba Ci się nasza działalność ? Postaw kawę dla Grupy Sztuka Architektury!