Projekt wpisuje się w szerszy kontekst Zielonego Pierścienia Igualady – podmiejskiej dzielnicy Barcelony, którego celem jest stworzenie tras dla pieszych i rowerzystów w formie zielonego pasa wokół miasta. Ścieżka wzdłuż starych kopalń gipsu jest fragment tego projektu o długości 1,65 km, z czego pierwsze 800 metrów zostało już oddane do użytku.

Zdegradowana przestrzeń

Naturalna przestrzeń, przez którą biegnie trasa, leży przy północnej granicy miasta i była bardzo zniszczona. Prowadzono tam prace wydobywcze, a po zamknięciu kopalni teren ten został wykorzystany jako miejsce składowania odpadów komunalnych. Pod koniec lat siedemdziesiątych, gdy składowisko zostało zamknięte, nie podjęto żadnych działań rewitalizacyjnych i nie przywrócono jej do życia.

Stan, w jakim przestrzeń została porzucona i, spowodowana eksploatacją, zmiana pierwotnej topografii spowodowała osuwanie się ziemi związane z utratą powierzchniowego pokrycia roślinnością i braku środków zapobiegania spływowi i wsiąkaniu wody. Woda gromadzi się szybko i intensywnie w pewnych miejscach, powodując lokalne podtopienia. Ponadto ściany skalne, na których wcześniej wydobywano gips, mają strome, niestabilne zbocza i często schodzą z nich małe osuwy skalne.

Potencjał terenu

Jednak ta przestrzeń daje również wiele możliwości. Dzięki wyniesieniu trasy nad miastem ma ona duży potencjał jako ścieżka z punktem widokowym na Montserrat. Poza tym nadal istnieją tam małe obszary pierwotnego lasu sosnowego, które przetrwały liczne przekształcenia. Te oryginalne pozostałości roślinności zostały zachowane i wzmocnione. Wreszcie projekt uwolnił miejsce dla powstania działalności produkcyjnej, plantacji drzew oliwnych i migdałowych.

Realizacja miała miał dwa główne cele: jednym z nich jest zapewnienie lepszej komunikacji z miastem (Green Ring), a drugim odtworzenie krajobrazu i różnorodności biologicznej, ustanowienie niezbędnych elementów do poprawy warunków środowiskowych. Powstały w ten sposób trzy wyraźnie zróżnicowane pasy dostosowane do układu terenu, rozwijające jego potencjał.

Trzy pasy projektu ścieżki

Wewnętrzna krawędź toru, działająca jak rów roślinny, pomaga w odprowadzaniu wody ze zbocza góry i tworzy pas bezpieczeństwa, który zatrzymuje drobne osuwiska. Te same skały są wykorzystywane do budowy sekwencji ścian oporowych w celu filtrowania i przekierowywania części wody do nowych punktów, w których zasadzono roślinność. Wykorzystano je także do budowy ławek liniowych w strefach wypoczynkowych, które stworzyły też rynny umożliwiające odprowadzenie wody w przypadku silnych opadów deszczu.

Centralny pas, ze ścieżką granitowo-piaskową, gwarantuje ciągłość działania Zielonego Pierścienia. Jego szerokość wynosi ok. 3 m i jest on w większości ułożony zgodnie z oryginalną ścieżką.

Ten tor jest uzupełniony trzecim pasem, w formie liniowego punktu widokowego z ekspozycją na miasto Igualada. Tworzy go 1-2-metrowy, brukowany pas wzdłuż zewnętrznej krawędzi ścieżki, bezpośrednio dający ekspozycję na miasto. Jest on zbudowany z twardego bruku. Ponadto użyto betonu ze specjalnego kruszywa, który poprawia widoczność w godzinach wieczornych poprzez oddanie, w formie luminescencji, energii słonecznej wychwyconej w ciągu dnia.

Układ tego liniowego punktu widokowego odzwierciedla główne, istniejące punkty orientacyjne, roślinność i drzewa, poszerzając i tworząc obszary wypoczynkowe, uzupełnione liniowymi ławeczkami. Interwencja umożliwia dostęp do pięknej góry Montserrat, tworząc punkt obserwacyjny w postaci struktury wspartej na zboczu.

Projekt: Batlle i Roig Arquitectura

Lokalizacja projektu: Igualada, Barcelona

Projekt: 2016

Realizacja: 2018