Żyjemy w czasach, w których nie można już być obojętnym na ogromne zużycie zasobów i stałą produkcję odpadów. Projektanci budynków, wnętrz i krajobrazu są odpowiedzialni za znalezienie i wdrożenie kreatywnych odpowiedzi na tę destrukcyjną eksploatację ograniczonych zasobów. Wymusza to radykalną zmianę paradygmatu projektowania w kierunku kultury budowlanej opartej na innowacji i recyklingu.

Ogród z odpadków

Ogród w Winnipeg jest próbą udowodnienia, że złożone projekty nie muszą zużywać ogromnych ilości zasobów. Jest to eksperyment zgodny z duchem miejsca, czasu, klimatu, roślinności, materiałów, gleby, światła, wody i budżetu. „Materiały budowlane" dla projektu to odpadki, które wyprodukowało i wyrzuciło miasto. Kontrolowane, ponowne wykorzystanie, modernizacja i przystosowanie materiałów do nowego kontekstu było kluczem do tej poetyckiej deklaracji światopoglądowej.

Projekt nasadzeń został uznany za przyjazny atak na archetyp kanadyjskiego trawnika i jest zakorzeniony w nowej, ekologicznej estetyce. Zaprojektowano je dla ochrony terenu przed erozją i zapewnienia siedlisk dla wszystkich żywych stworzeń.

Projekt sprytnie omija zapisy planu, który przewiduje dla trawy maksymalną wysokość sześciu cali (około 15 cm). W obliczu monokultury przycinanych trawników na sąsiednich nieruchomościach, miejscy urzędnicy byli zdziwieni nietypowym ogrodem. Tej trawy nie mogli jednak uznać za zaniedbany trawnik.

Ogród nad rzeką

Sezonowe zmiany poziomów wody, coroczne powodzie, odczuwalna erozja i wysokie stężenie czerwonych osadów, rzeka Red w Winnipeg jest bardzo dynamiczną, miejską jednostką wodną. Jak kanadyjskie biuro Straub Thurmayr poradziło sobie z tą pięknie położoną działką ? Ich projekt ogrodu jest ekologiczną odpowiedzią na ten topologiczny kontekst.

W pierwszym rzędzie powstał "las korzeni" stabilizujący grunt ogrodu. Łąka pomiędzy domem a rzeką jest złożona z wielu gatunków roślin i stanowi idealne miejsce spacerów i pikników dla gości oraz mieszkańców domu. Drewniane belki z odzysku pomalowane zostały w kolorach podstawowych i są wykorzystane jako trampoliny do zabawy lub miejsca piknikowe zanurzone w morzu traw.

Zimą śnieg gnieździ się pomiędzy źdźbłami trawy tworząc idealne, puszyste środowisko dla małych ssaków i owadów. Mieszkańcy pukaków spędzają zimę pod śniegiem. Pukak jest słowem w lokalnym dialekcie eskimoskim oznaczającym złożoną strukturę kryształów lodu i otwartej przestrzeni, która tworzy się u podstawy śnieżnego kopca. Tam, gdzie jest mało roślinności, np. na przyciętym trawniku, nie tworzy się warstwa pukaku.

Łąka wita gości już przy wejściu. Obszerna jadalnia na wolnym powietrzu z długim stołem, tworzy przyjemne otoczenie do spożywania posiłków. Nawiasem mówiąc, do jej budowy nie użyto ani jednego gwoździa ani śruby. Belki i głazy, korzenie i glina utrzymują swoją formę dzięki sile grawitacji.