Podczas  jednego z najbardziej wyczekiwanych wydarzeń architektonicznych na świecie – 8 czerwca została otwarta trzynasta już edycja słynnego letniego pawilonu Serpentine Gallery w Londynie. Wystawa jeszcze przed inauguracją budziła wielkie emocje!

Co roku na zaproszenie londyńskiej Serpentine Gallery inny światowej sławy architekt projektuje tymczasowy pawilon, ustawiany w ogrodach Kensington, tuż przy siedzibie galerii. Jest to jedna z najchętniej odwiedzanych wystaw architektonicznych na świecie – przez trzy letnie miesiące funkcjonowania pawilony przyciągają średnio 300 tysięcy zwiedzających. 

Pierwsza edycja odbyła się w 2000 roku – wtedy do współpracy zaproszono Zahę Hadid.Od tego czasu letnie pawilony projektowali m.in. Daniel Libeskind (2001), tegoroczny zdobywca nagrody Pritzkera - Toyo Ito (2002), Oscar Niemeyer (2003), Frank Gehry (2008),  japońskie biuro architektoniczne SANAA (2009) czy Jean Nouvel (2010). W tym roku do panteonu gwiazd architektury dołączył wielokrotnie nagradzany Sou Fujimoto. 41-letni Japończyk jest najmłodszym artystą, któremu zaufała galeria Serpentine.

Zaprojektoway przez Fujimoto pawilon zajmuje powierzchnię 357 m² i tworzy go delikatna kratka stworzona z białych, stalowych słupów o grubości 20 milimetrów oraz półprzezroczystych powierzchni z włókna poliwęglanowego, od których odbija się światło. Mają one chronić zwiedzających przed londyńskim deszczem. Siatka w każdym miejscu ma nieco inną intensywność, dzięki czemu struktura przypomina lekką chmurę unoszącą się tuż nad trawnikiem przed Serpentine Gallery.

Pawilon przywodzi na myśl koncepcję estetyki relacyjnej: ma służyć przede wszystkim wytwarzaniu i podtrzymywaniu relacji międzyludzkich: stwarza idealne warunki do spotkań towarzyskich i odpoczynku, nie narzucając nachalnie interakcji z przestrzenią samego dzieła.

Po raz pierwszy przewidziano w nim miejsce na małą kawiarnię. Projekt Sou Fujimoto opiera się również na związkach natury i architektury. Architekt przyznał: „dla tegorocznej edycji pawilonu zaproponowałem stworzenie architektonicznego krajobrazu: transparentnej struktury, która zachęci zwiedzających do odkrywania terenu ogrodu na różne sposoby.

Idylliczny pejzaż ogrodów Kensington  zainspirował mnie do zaprojektowania tej geometrycznej, trójwymiarowej konstrukcji, która ma być ramą dla zielonego otoczenia i je uzupełniać, a nie stanowić osobną, niezależną strukturę. Zależało mi na podkreśleniu wzajemnej relacji między naturą a architekturą”.

Źródło: serpentinegallery.org

Podoba Ci się nasza działalność ? Postaw kawę dla Grupy Sztuka Architektury!