Myśl, iż natura może być również infrastrukturą wykorzystywaną w celu świadczenia usług w środowisku miejskim nie jest nowa. Może to pomóc w zmniejszaniu ryzyka powodziowego, nadmiernego ciepła lub dążyć do poprawy jakości powietrza w zatłoczonym mieście. Gdy natura jest w jakimś stopniu ujarzmiona przez ludzi, dostaje miano „zielonej infrastruktury”, która może mieć zastosowanie w różnych miejscach i w odmiennej skali.

Zielona kontra szara infrastruktura

Może to być park, las, drzewa, ogród lub skwer miejski. Z rozwijającą się tendencją szybkiego rozwoju miast, obszary pokryte zielenią stanowią zdecydowaną mniejszość w planowaniu przestrzennym. Tereny zieleni zostały zastąpione materiałami nieprzepuszczalnymi figurującymi pod nazwą „szara infrastruktura”. Przyczyniła się ona do wzrostu występowania powodzi oraz podniesienia temperatury w przestrzeniach miejskich. Znacznie mniejszy udział roślinności przyczynia się do pogorszenia jakości powietrza, wzrostu emisji gazów cieplarnianych i zmniejszenia różnorodności biologicznej. 

Urbanizacja została w głównej mierze spowodowana masowym napływem ludzi do miast. Do roku 2050 szacuje się, że 70% światowej populacji będzie mieszkać w miastach. Ma to kluczowe znaczenie dla dostępu do wody pitnej, gospodarki odpadami, transportu, i jakości innych aspektów życia współczesnego społeczeństwa. Ponad to, kolejne zmiany klimatyczne przyniosą dodatkowe sytuacje stresowe w zarządzaniu środowiskiem miejskim. 

Biorąc pod uwagę skutki zmian klimatycznych oraz rosnącą tendencję do urbanizacji, urzędnicy, architekci i urbaniści szukają sposobów, aby lepiej zintegrować zieloną infrastrukturę tworząc sprężyste plany miast. Przykładem takiego działania może być film dokumentalny Action4Climate „Rotterdam – The Transition to Urban Resilience”. Film jest częścią projektu Urbes, w którym bada się związek między urbanizacją, usługami ekosystemów i różnorodnością biologiczną w różnych europejskich miastach.

Zwiększenie obecności „zielonej infrastruktury” w miastach ma bezpośredni wpływ na zmniejszanie efektu „wysp ciepła”, co może pomóc w zmniejszaniu negatywnych skutków zdrowotnych mieszkańców zatłoczonych miast. Badania wykazały również związek między wzrostem dobrobytu, kiedy ludzie żyją w pobliżu przyrody – roślinności i źródła wody. Wspomaga to również integrację użytkowników z miejscem zamieszkania.

Nowoczesnym podejściem jest koncepcja miejskiego rolnictwa, nastawiona na intensywne metody produkcji w bezpośrednim miejscu konsumpcji. Sposób ten jest postrzegany jako świadomy aspekt dbania o środowisko i spożywany pokarm, maksymalizuje wydajność procesu oraz eliminuje koszty transportu i nawożenia. Pierwsza komercyjna farma Sky Greens została otwarta tego roku w Singapurze. Dostarcza świeżych i lokalnych produktów, co dla miasta i jego mieszkańców ma ogromne znaczenie.

Sposobów na „zieloną infrastrukturę” jest wiele. Są to m.in. zielone dachy, ogrody wertykalne, zielone chodniki, które pozytywnie przyczyniają się do ochrony środowiska miejskiego. Na ten moment niestety, stanowi to jedynie koncepcję w projektowaniu, a nie stały komponent planów zagospodarowania miast. Należy o tym jednak myśleć i wdrażać w życie, ponieważ żywe rozwiązania zapewniają korzyści ekonomiczne, ekologiczne oraz społeczne.

 mgr inż. arch. kraj. Joanna Magdalena Pracka

Źródło: http://sustainablecitiescollective.com/ivan-bruce/572166/green-vs-grey-every-city-living-body

Podoba Ci się nasza działalność ? Postaw kawę dla Grupy Sztuka Architektury!