Pawilon oraz badania ICD/ITKE zostały opracowane przez interdyscyplinarny zespół w instytucie Computational Design, który jest częścią wydziału architektury i urbanistyki na Uniwersytecie w Stuttgarcie. W skład zespołu analityczno-projektowego weszli architekci, paleontolodzy, biolodzy oraz inżynierowie. Budowa pawilonu była częścią projektu badawczego koncentrującego się na wykazaniu potencjału nowoczesnego modelu architektonicznego w formie nawiązującej do budowy organizmów żywych oraz symulacji procesów produkcyjnych.
Biomorfizm
W ostatnich latach architekci, inżynierowie oraz biolodzy zastanawiali się nad związkiem dziedziny architektury z żywymi istotami takimi jak owady bądź drzewa. Współcześnie powstające projekty naśladują naturalne formy w odpowiedzi na bardzo szybkie tempo rozwoju techniki. Imitacja odbywa się w dziedzinie, w której nie przeprowadzano wcześniejszych badań nad naśladowanymi organizmami, ich podstawowymi funkcjami ekologicznymi bądź oddziaływaniem na środowisko. Nowo sformułowana koncepcja nazywana jest biomorfizmem.
Gdy koncepcję wzbogaci się o takie pojęcia jak biomimikra lub biomimetyka, proces projektowania skupia się na zrozumieniu funkcji projektu. Analiza pozwala na znalezienie odpowiedzi w strukturze danego organizmu.
Budowa pokrywy skrzydłowej owadów uznana została za odpowiedni i interesujący schemat dla bardzo wydajnych, materiałowych struktur tworząc bardzo lekką konstrukcję. Bazuje na geometrycznej morfologii dwuwarstwowego systemu oraz właściwościach mechanicznych naturalnych włókien kompozytowych. Głównym składnikiem włókien jest chityna. Dzięki formującym się białkom macierzy powstaje lokalne zróżnicowanie materiału.
Po zdefiniowaniu celu badań oraz ustanowieniu architektonicznego planu dla pawilonu rozpoczęto proces tworzenia naturalnej struktury. W przyrodzie każda struktura ma wiele odmian. Z tego względu badacze przestudiowali wiele odmian latających chrząszczy w celu identyfikacji tych zmian oraz ustalenia zasad morfologicznych mających być sztucznie naśladowanych i powielanych. Dzięki mikro tomografii komputerowej projektanci stworzyli trójwymiarowy model pawilonu zbudowany z różnych pokryw skrzydłowych chrząszczy.
Ostatecznie wykonano 36 różnych płyt. Każda posiadała unikalny układ włókien. Największa płyta miała średnicę 2,6 m. Jej masa osiągnęła około 24 kg. Zmontowany pawilon badawczy obejmuje powierzchnię 50m2 oraz posiada objętość 122 m3. Finalny układ pawilonu opiera się o interakcję z przestrzenią publiczną wokół Uniwersytetu oraz pobliskim parkiem. Końcowy efekt demonstruje jak obliczeniowa synteza biologicznych zasad konstrukcyjnych może prowadzić do wytwarzania nowatorskich materiałów budowlanych.
Autor: mgr inż. arch. kraj. Joanna Magdalena Pracka
Źródło: http://landarchs.com/understanding-basic-principles-organic-design/
Podoba Ci się nasza działalność ? Postaw kawę dla Grupy Sztuka Architektury!
Komentarze