Zioła swoją historią sięgają kilku tysięcy lat wstecz. W czasach przed narodzeniem Chrystusa ludzie, aby przeżyć zbierali rośliny z lasów oraz łąk, przygotowując z nich pożywienie lub nalewki. Powszechnym wówczas było przyprawianie potraw oraz sporządzanie leków. Początkowo dzięki intuicji, a później poprzez zdobywaną wiedzę przekonano się o ich uzdrawiającej mocy oraz nauczono się rozróżniać poszczególne gatunki ziół i odpowiednio stosować siły pozyskiwane z natury. Miało to wielkie znaczenie dla przeżycia ciężkich chorób oraz uszkodzeń ciała.

W najdawniejszych czasach przyprawy oraz zioła pozyskiwane były jedynie w stanie dzikim. W starożytności zaczęto zakładać ogródki ziołowe, aby czerpać z natury to, co najlepsze. Ziołolecznictwo rozwinęło się szczególnie w średniowieczu. W licznie powstających klasztorach, przestrzeń wirydarzy wypełniały zioła oraz przyprawy pielęgnowane przez mnichów. Gdy w XV wieku wynaleziono druk, mnisi spisywali i poszerzali swoje umiejętności komponując lecznicze eliksiry potęgujące tajemnicze wartości ziół. Gdy wiedza o roślinach zielarskich rozpowszechniła się po całej Europie zaczęto dostrzegać również walory ozdobne, zapachowe oraz kolorystyczne w komponowaniu ogrodów przyprawowo-leczniczych.

Współcześnie w przeważającej mierze projektuje się ogrody dekoracyjne o funkcji użytkowej. Zioła uprawiane są amatorsko na niewielką skalę. A szkoda – ponieważ przynoszą wiele zdrowotnych i smakowych korzyści!

Trzy sposoby uprawy

Wśród panujących trendów projektowania ogrodów ziołowych poleca się układ ziołowo-węzłowy. Zakładany jest w gruncie i opiera się o trzy główne rodzaje roślin: ożankę, tymianek oraz santolinę. Tworzą one różnokolorowe, zimozielone przeplatające się pasma i węzły otoczone obwódkowym żywopłotem z bukszpanu. Dopełnieniem przestrzeni ogrodowej mogą być wszelkie rośliny ozdobne, a zarazem zapachowe. Jest to przestrzeń atrakcyjna przez cały rok i warto pomyśleć w wprowadzeniu kilku stopni kamiennych, aby móc lepiej zaobserwować rysunek ogrodu. Ścieżki warto wysypać kamiennym żwirkiem oraz stworzyć zaciszne miejsce do odpoczynku i medytacji.

W przypadku, gdy nie ma możliwości założenia ogrodu ziołowego w gruncie, poleca się ogrody ziołowo-tarasowe. Balkon lub powierzchnia tarasu pozwala na stworzenie mini-ogródka z roślinami uprawianymi w donicach. Aby umożliwić pielęgnację roślin osobom niepełnosprawnym lub starszym, świetnym rozwiązaniem jest zastosowanie wysokich pojemników. Poleca się również uzupełnienie przestrzeni w elementy małej architektury. Stylowe krzesła, przenośne kominki lub tzw. „pomocnik ogrodnika” – stół z półką ułatwią prace pielęgnacyjne na tarasie każdemu miłośnikowi roślin zapachowych, ziołowych i innych.

Często stosowanym rozwiązaniem jest łączenie ogrodów ziołowych z jadalnymi. Wkomponowanie grządek z warzywami pomiędzy pasma zasadzonych ziół urozmaicą zarówno przestrzeń ogrodu ziołowo-jadalnego, jak również przyniosą wiele cennych dóbr wprost do ekologicznej kuchni.

Źródło: mgr inż. arch. kraj. Joanna Magdalena Pracka

Podoba Ci się nasza działalność ? Postaw kawę dla Grupy Sztuka Architektury!